THE SUBSTANCE: DE ECHTE HORROR, DAT ZIJN WE ZELF

Hoe kan een vrouw van 61 er zó goed uitzien, denk je bij de eerste scènes van The Substance. Demi Moore speelt hierin een 50-jarige oogverblindende fitnessactrice in een loeistrak pakje, maar wordt door een schofterige tv-baas toch vanwege haar leeftijd aan de kant geschoven.

We zullen verder niet te veel over The Substance verklappen, want dit is een film die je echt zelf moet ervaren. Maar dat je je achteraf schaamt voor je jaloezie op haar uiterlijk staat vast. 

The Substance is een horrorfilm die feilloos inspeelt op de angsten die vrouwen ingepeperd krijgen rondom het ouder worden. De angst en de zelfhaat voor het aftakelende lichaam wordt hierin ver boven het extreme opgeblazen, maar het onderliggende gevoel is geen enkele vrouw vreemd. In deze film krijgt de fitnessactrice, Elizabeth Sparkle, de kans om een week lang in de huid van een jongere, betere versie van zichzelf te kruipen. Daarna volgt weer een week in haar ‘oude jas’, waarna ze weer switchen. Het succes dat de jongere versie van haarzelf direct weet te bereiken maakt dat Elizabeth’s oudere persona steeds verder wegzinkt. 

Het is onwaarschijnlijk, maar na het kijken van deze film vol gruwelijke en bloederige scènes resteert vooral het gevoel: wat mag ik blij zijn met het lichaam dat ik heb. En wat is het een ongelofelijke verspilling van tijd en energie om constant te streven naar een persoon die je niet bent en nooit zult worden. 

Dát we die gevoelens hebben is niet vreemd. Ze zijn ons aangepraat door de cosmetische industrie, maar ook (on)bewust door de mensen om ons heen. ‘Hoe kan iemand van 61 zó aantrekkelijk zijn?’ We zijn jeugdigheid als synoniem voor schoonheid gaan beschouwen en zijn daar bovenop ook nog geïndoctrineerd door het idee dat ons uiterlijk onze waarde bepaalt. En dat geluk erin schuilt om vooral zo jong en jeugdig mogelijk door het leven te gaan. 

Het is een race zonder finish, die we ook nog eens achterstevoren proberen uit te lopen. Wat een verspilling om de levensfase waarin we ons nu bevinden weg te zetten als een minderwaardige periode, terwijl we vaak zoveel meer kracht en wijsheid in pacht hebben. 

Door altijd bezig te zijn met anti-ageing zorgen we niet goed voor het lichaam dat we wél hebben. Een lichaam dat liefde en verzorging verdient. Een huid die mag stralen, juist omdat ze de lijntjes van al ons plezier draagt. En vooral: een persoon die zichzelf niet moet verstoppen, die haar waarde niet moet laten bepalen door de kortzichtige mening van een ander. We hebben zoveel te vertellen, nog zoveel te doen. Laten we dáár onze energie in stoppen.